Slangen en watervallen

Rond 7u klinken er kindervoetjes op de trap en is het gedaan met onze rust. Vlug kleden we ons warm aan om de korte afstand naar de boerderij waar we ontbijten te overbruggen. Zo zijn we alweer de eersten aan tafel.

Deze voormiddag gaan we naar een reptielencentrum, op vraag van Emiel. Net voor vertrek zijn beide jongens toch wat ongerust, wat als ze worden gebeten door een slang? Het centrum is niet groot, maar we krijgen een uitleg van meer dan een uur die erg boeiend blijkt te zijn. Zo leren we dat veel slangen niet giftig zijn en dat er ook weinig slangen interesse hebben voor mensen, omdat ze ons niet als prooi zien. Ook komen we te weten dat tarantula's geen mensen kunnen doden maar een beet je meestal enkel hoofdpijn bezorgt.
We zien adders, pythons, cobra's, boa's en een aantal mogen we aaien en zelfs vastnemen, wat stoere Emiel zonder angst doet. Louis houdt zich in het begin op afstand maar doet op het einde ook mee (en ik ook). Er zijn ook verschillende soorten vogelspinnen en Dirk durft er eentje op zijn hand te nemen. Verder zitten er ook leguaansoorten en kameleons enzo.

In de auto merkt Emiel op dat bij alle (plezierige) activiteiten enkel 'witte' mensen zijn, net zoals er in de foldertjes die je overal kan meenemen en waarin info over die activiteiten staat enkel blanken staan afgebeeld. In de parken waren de zuidafrikaanse bezoekers zonder uitzondering blanken. Apartheid is dan wel afgeschaft, maar feit is inderdaad dat wegenwerkers, arbeiders op het veld, in de supermarkt, diensters in restaurants, poetsvrouwen, ... allemaal zwarten zijn terwijl de manager van Hluluwe park, de eigenaars van de lodges (tot nu toe), de boeren, de opzichters bij wegenwerken ... blanken zijn. Die wel geld en tijd hebben voor vakantie... 
Soms zijn er voor ons confronterende situaties, zoals een blanke vijftiger die zijn sigarettenpeuk aan een jonge zwarte geeft, want die laatste moet die peuk voor hem in de vuilbak gaan gooien.

Het zal allemaal niet zo zwartwit (!) zijn, we zien ook dat er een groeiende groep welvarende zwarten is. Maar het stemt wel tot nadenken, en hoe leg je de situatie aan een zevenjarige uit? Hij is nog heerlijk naief en vindt het allemaal niet eerlijk. Want dan moeten wij ons geld maar aan de armen geven...

We rijden langs de farm om te eten voor we vertrekken voor een namiddagwandeling. We rijden naar Drakensbergen Sun hotel (poepsjiek), vandaar vertrekken meerdere uitgestippelde tochten. We melden ons aan voor we aan de wandeling beginnen, dat moet hier overal. Ze vragen telkens je mobiele nummer en je moet je opnieuw aanmelden wanneer je terug bent. Geen idee of er ook werkelijk iets wordt gedaan wanneer je niet komt opdagen op het einde van de dag (GSM ontvangst hadden we ook niet onderweg, dus ze konden ons niet opbellen). We kiezen voor de blauwe hike, langs twee watervallen en een grot. Het is een mooie trip, in het bos langs een klein riviertje. Het pad is uitdagend genoeg, met rotsen en trapjes, en toch niet te moelijk. We stappen in totaal bijna 3uur, ook Louis doet vandaag flink mee, zonder ook maar het minste gezeur. Geen idee vanwaar de ommekeer komt maar zo is stappen erg fijn. De jongens lopen de wandeling bijna, zo goed gaat het vooruit. Dikwijls verdwijnen ze uit ons gezichtsveld en verstoppen ze zich om ons te laten verschieten wanneer we langskomen. Door het lopen valt Louis wel een keer plat op de grond met zijn gezicht in het stof maar zelfs dat doet hem niets!

Wanneer we in de late namiddag aankomen bij de farm merken we dat het weekend is begonnen. Er zijn nu ook zuidafrikanen bij de gasten en alle huisjes zijn bezet. Wanneer Emiel wil voetballen willen de hondjes van de nieuwe buren meespelen, wat hij dan weer niet zo fijn vindt. 
Het is druk op de boerderij, auto's rijden aan en af. Ook de politie is er, want er blijkt ingebroken bij een van onze buren en al hun geld is verdwenen. De daderes wordt wel snel gevat...

Ik sla aan het inpakken want morgen begint een nieuw hoofdstuk van ons avontuur. We leveren de (heel vuile) auto in, nemen het vliegtuig om een 1000tal kilometer te overbruggen en stappen in een volgende (schone) huurwagen.

Wanneer onze stoere stappers na het eten gaan slapen zijn ze 5 minuten later al in dromenland...