Drakensbergen

7u voor Louis wakker wordt, dat moet een record zijn! Wanneer we de gordijnen opendoen zien we  enkele hoge pieken van de Drakensbergen onder een prachtig blauwe hemel. Op de toppen ligt zelfs sneeuw. Het gras is wit bevroren en op de poel van de varkens niet ver voor onze cottage ligt een laagje ijs. We horen dat het deze ochtend om 6u min 6 graden was. 
We logeren op een echte boerderij, met varkens, honden, ganzen, paarden (die allemaal min of meer vrij rondlopen... is verschieten wanneer de paarden plots over het wegje langs komen gelopen). 

We gaan deze voormiddag naar een roofvogelshow, hier niet ver vandaan. We komen meer te weten over arenden, uilen en valken en het is indrukwekkend om deze dieren te zien vliegen. Falkon Ridge, zoals het hier heet is ook een centrum waar gewonde en/of verwaarloosde roofvogels verzorgd worden en als de omstandigheden goed zijn worden de vogels opnieuw uitgezet. Een van de valken in de show zal deze maand nog worden vrijgelaten na een verblijf van 6 maanden.

Na de show rijden we door naar Monks Cowl, een gate naar Drakensbergen Park. Er starten meerdere wandelingen, ook meerdaagse, maar wij kiezen voor een kortere naar Sterkspruit Falls. We stappen anderhalf uur, ook Louis (met behoorlijk veel gezeur, dat zijn benen telkens omvallen en dat de wandeling toch wel heel erg lang is...). Maar buiten een enkele bergop in onze nek houdt hij het vol. Emiel is een flinke stapper en doet alsof hij een bergbok is wat wil zeggen dat elke rots (ook die in het water) moet beklommen worden. De wandeling is niet spectaculair, het uitzicht op de bergen is wel mooi, maar met Louis durven we een langere tocht niet aan.
We vertrekken met elk twee truien aan en eindigen in T-shirt en we halen voor de eerste keer deze vakantie de zonnecreme boven want we voelen de bergzon branden op onze wangen.

We picknicken bij de ingang van het park bij een speeltuin, en rijden opnieuw naar Ardmore. Er staat een pingpongtafel en een poolbiljard maar wij spelen een wedstrijdje tafelvoetbal. Op een heel kromme tafel wat de moeilijkheidsgraad wat verhoogt. België (Dirk en Emiel) wint van Brazilië (Louis en ik) met amper 1 puntje verschil, morgen is het tijd voor revanche! De jongens spelen nog in de speeltuin, en met de honden. Voor ons is dit een prachtplek, Louis en Emiel mogen gaan waar ze willen, lawaai maken en rondlopen, niemand kijkt er hen of ons lelijk voor aan.
Wanneer de zon achter de bergen verdwijnt daalt de temperatuur gigantisch en gaan we naar binnen.

We zijn de kou voor geweest en staken de open haard al heel vroeg aan. Zo blijft het huisje lekker warm. Gevolg is wel dat we snel door onze voorraad hout heen zijn en hout moeten gaan stelen bij de buren :).
Het bubbelbad wordt opnieuw gebruikt voor we gaan eten. We vertrekken een beetje vroeger, iedereen eet hier samen rond 19u maar gisteren waren we de laatsten en moesten we het doen met de restjes... Alle andere gasten zijn vandaag Nederlanders. Paul, de gastheer, blijft maar denken dat ook wij van Nederland zijn en begint telkens over de door Nederland verloren voetbalmatch van gisteren. Maar sinds er enkel nog late wedstrijden zijn en de Belgen er uit liggen laten we het WK aan ons voorbij gaan. We leven hier op een ritme van relatief vroeg naar bed en relatief vroeg op om het meeste aan de dag te hebben. Zo ook vandaag, rond 22u gaan we naar bed...