Ola de cheeta

We nemen afscheid van de honden, en gaan op aanraden van gastvrouw Juanita naar Daniel's Cheetah Project. Ze hebben er een kweekprogramma voor katachtigen die met uitsterven zijn bedreigd. We krijgen een rondleiding van een uur en zien stokstaartjes (niet echt hun doelgroep maar ze worden afgezet wanneer hun baasjes ze beu zijn als huisdier), cervals, caracals (Afrikaanse lynckx), luipaarden (eindelijk, al tellen deze niet mee voor onze echte Big Five). Hoewel ze in gevangenschap leven blijven de luipaarden hun instinct behouden, ze focussen duidelijk de jongens (zogezegd de zwaksten in onze groep) vanuit hun kooien. Er zijn ook twee leeuwen, geboren bij een andere kweker in gevangenschap. Deze vroeg hulp bij het groot brengen toen de moeder van de welpen overleed, maar toen later bleek dat ze gekweekt waren voor de jacht (niet zomaar de jacht maar voor de manier van jagen waarbij de schutter gewoon buiten de kooi staat en de leeuw in de kooi vanop enkele meters ver neerschiet) werden de leeuwen hier gehouden. Leeuwen zijn niet bedreigd in Zuid-Afrika, en zeker in gevangenschap zijn er veel. In Addo NP bijvoorbeeld zijn een zestal leeuwen en de vrouwtjes krijgen anticonceptiva want mochten er meer komen zouden de andere diersoorten bedreigd worden.
Op het einde van de toer mogen we in de kooi van cheeta Ola... Superspannend, we horen dat cheeta's de enige soort is die echt kan worden getemd, terwijl de andere soorten enkel gewoon kunnen gemaakt worden aan mensen. Ola kijkt niet op van onze aanwezigheid, ze ligt in de zon en wanneer we haar elk om beurt mogen aaien begint ze te spinnen en rolt ze op haar rug om te spelen. Toch ben ik blij dat we allemaal heelhuids weer buiten de kooi staan :).

We rijden verder richting Tsitsikamma National Park. Het begin van de weg gaat langs sinaasappel- en citroenplantages. De plukkers zijn aan het werk en vrachtwagen met geplukt fruit rijden naar de verwerkende bedrijven die we her en der langsrijden. Eens op de ons ondertussen bekende N2 autoweg langs de kust aangekomen, vliegen de kilometers voorbij. Aan de ene kant zien we de oceaan en aan de andere kant de baviaankloofbergen. We zijn al om 13u bij Storms River Rest Camp. Ons huisje is nog niet helemaal gepoetst maar we mogen picknicken op het terras. Daarbij worden we in het oog gehouden door een rock dassie (een soort bever) die elke kruimeltje dat vooral Louis laat vallen opeet. Zou handig zijn thuis, nu lopen we constant te stofzuigen. 

Ons huisje heeft het mooiste uitzicht dat je je kan inbeelden! Zicht op zee, woeste golven beuken slechts een paar meter verder in op de rotsen. Het Titsikamma NP beschermt 80km kustlijn en de aangrenzende bossen en wij slapen er straks middenin!
Het is nog vroeg, dus we besluiten nog een wandeling te maken. We kiezen voor de Storms River Mouth trail, een pad van 2km heen en terug langs de kust door het bos naar de monding van de Storms River in de zee. Het pad is aangelegd en niet moeilijk, en leidt naar een 77m lange hangbrug over de riviermonding. Dit is geen uitdaging, dus we volgen het bordje dat wijst naar een uitzichtpunt. Nu wordt de wandeling pittig, we stappen een klein half uurtje behoorlijk omhoog. Emiel loopt zoals altijd meters voor ons uit, die kan alles aan en ook Louis van net vier stapt het hele stuk omhoog. Boven hebben we een prachtig zicht over de zee en de kustlijn! We maken tijd voor een appeltje en gaan terug. We steken de hangbrug opnieuw over, en ook de twee andere bruggen die er hangen en stappen naar ons huisje.

We hebben geen zin om het park weer uit te rijden op zoek naar een supermarkt, dus we houden het bij de kamp shop. Groenten zitten niet in het assortiment, dus buiten enkele tomaten die we nog hebben van gisteren wordt het een groenteloze BBQ.
Met het geluid van de zee op de achtergrond kijken we de rest van de avond naar de hoogtepunten van het WK op de ondertussen vertrouwde sportzender.