Blyde River Canyon

Om halfacht worden we wakker en wanneer we de gordijnen openen zien we enkel wolken! En dat terwijl we vandaag de panorama route langs de Blyde River Canyon willen rijden. We doen het rustig aan, nemen een douche en besluiten om te gaan ontbijten. De 10km naar Graskop maakt een wereld van verschil, daar schijnt de zon en we ontbijten op een terras. Daarna doen we opnieuw boodschappen, voor meerdere dagen deze keer en wanneer we aan de route beginnen is er geen wolk meer te bekennen.

Deze route gaat over de hoogstgelegen weg van Zuid-Afrika en zou ook de mooiste zijn. De Blyde rivier heeft een 20km diepe kloof (de op 2 na grootste ter wereld) uitgesleten in de Drakensbergen. We starten bij 'De Pinnacle', een toren van steen in het midden van de rivier.
De volgende stop is bij God's Window, een uitkijkpunt met adembenemend zicht. We volgen het de pijlen met 'Rainforest', in het begin over een geplaveid wegje dat overgaat in een pad bezaaid met rotsen. Ons tempo ligt traag, maar enkel en alleen omdat Emiel en Louis op elke rots klimmen en er dan ook telkens foto's moeten worden gemaakt. Louis stapt zelf en dat gaat prima.

's Middags stoppen we bij Bourke's Luck Potholes. Zand en stenen meegevoerd door de rivier hebben cylindrische gaten uitgehouwen in de rotsen. Goudzoekers haalden hier enorme hoeveelden goud boven. Het doet ons denken aan Antilope Canyon, die bezochten we ooit in het zuidwesten van de States. En dat is het niet het enige hier dat aan onze reis in de States doet denken. De landschappen, de kaarsrechte wegen soms, de canyon... Het Afrikagevoel is er nog niet maar dat vinden we in deze omgeving niet erg.
Er is een picknick area waar we lunchen. Het begint net licht te druppelen maar aan een tafel onder een boom houden we het droog. Nadat we de picknick zone zijn buiten gegaan loopt een baviaan de straat over naar de vuilbak waarin we onze afval hebben achtergelaten. Vooral de appelschillen smaken hem. Emiel is gefascineerd, en Louis ook maar die is vooral onder de indruk. Hij gaat in de auto zitten en is er niet meer uit te krijgen. Benieuwd wat dat morgen in Kruger NP gaat geven wanneer we daar dieren gaan spotten.

Na de lunch rijden we nog even verder naar een uitkijkpunt bij de 3 rondavels. Daar zijn drie rotsen gevormd die doen denken aan de typisch Afrikaanse ronde hutjes (rondavels dus). We worden er aangesproken in het Afrikaans, ze denken dat we Nederlanders zijn en dus vol spanning uitkijken naar de match vanavond. Niet dus, fier leggen de jongens uit dat ons Belgisch team pas dinsdag speelt...

We zijn op het verste punt van de route en het is al laat in de namiddag dus we begin aan de weg terug om zeker voor donker weer 'thuis' te zijn. Dat lukt prima, er is zelfs nog tijd om net voor 17u te stoppen bij een waterval. Het regent niet veel in deze tijd van het jaar dus de waterval is niet zo spectaculair maar de zonsondergang is mooi en de omgeving is prima voor de jongens om nog wat op rotsen te klauteren.

Net voor de zon helemaal weg is komen we bij de lodge aan. Het haardvuur wordt opnieuw aangestoken en deze keer krijgen we het huisje wel gezellig warm. We schuiven de zetels voor het vuur voor Emiel en Louis die een fimpje kijken en wij koken ondertussen een snelle pastamaaltijd. Het voetbal staat op en net als in België slagen ze er in Zuid-Afrika in om uren te zeveren over eenzelfde wedstrijd (niet dat we dat erg vinden!). Ik blog nog even hoewel we ook de volgende dagen waarschijnlijk niet online zullen kunnen...